عکاسی کنستراکتیویسم و عکاسی پاپ آرت

آشنایی با عکاسی کنستراکتیویسم و عکاسی پاپ آرت

سبک عکاسی کنستراکتیویسم و عکاسی پاپ آرت بر خواسته از دو جنبش هنری قرون نوزدهم و بیستم است که در آمریکا و روسیه شکل گرفتند. هر دو جنبش که بافواصل مختلف در روسیه و آمریکا شکل گرفتند به نوعی اهداف مشترکی را دنبال می کردند. به عقیده هنرمندان هر دوجنبش که اغلب ایشان را مهندسان و معماران تشکیل می دادند هنر میبایست کارکردی اجتماعی داشته باشد.

ولادمیر تاتلین با الهام از آثار پیکاسو جنبش هنری کنستراکتیویسم را بنیان گذاشت. به عقیده وی و هنرمندان این جنبش، هنر کارکردی اجتماعی دارد و هنر را با مهندسی نزدیک می دانستند. هنرمندان سبک عکاسی کنستراکتیویسم با تأکید بر فرم، ساختار و معماری، تلاش کردند تا با نمایش دادن تصاویری ساده و شکل‌پذیر، احساس توجه به جزئیات و ساختار را به بیننده منتقل کنند. در این سبک عکاسی، از تصاویر و عکس‌های روزمره و معمولی استفاده می‌شود و آن‌ها را با تغییرات رنگی، فرمی و اندازه‌ای، به تصاویری با جذابیت بصری تبدیل می‌کنند. هدف این سبک عکاسی، بازتاب دادن فرهنگ جامعه و مخاطبان آن است. 

عکاسی پاپ آرت سوژه هایش را از فرهنگ همگانی می گرفت ادوارد پائولزی و اندی وارهول از پیشگامان آن هستند. در سبک عکاسی پاپ آرت، از تصاویر و عکس‌های روزمره و معمولی استفاده می‌شود و آن‌ها را با تغییرات رنگی، فرمی و اندازه‌ای، به تصاویری با جذابیت بصری تبدیل می‌کنند. هدف این سبک عکاسی، بازتاب دادن فرهنگ جامعه و مخاطبان آن است.

این مقاله با موضوع معرفی و مقایسه  تطبیقی دو سبک عکاسی کنستراکتیویسم و عکاسی پاپ آرت، بخشی از سخنرانی استاد محمد مهدی تدین موغاری مدرس عکاسی و مدیر مرکز آموزش های هنری و سینمایی دارالفنون در دومین روز برگزاریکارگاه های آموزشی دارالفنون در شانزدهمین جشنواره و نمایشگاه بین المللی هنر عکاسی، دوربین های دیجیتال و تجهیزات وابسته DIF است. این سخنرانی به تبیین معرفی و مقایسه  تطبیقی دو سبک عکاسی پاپ آرت و عکاسی کنستراکتیویسم برای دانشجویان رشته عکاسی می پردازد. پیشاپیش از فرصتی که برای مطالعه این مقاله می گذارید سپاسگزاریم و امیدواریم که مطالعه آن برای شما مفید باشد.

با یاد و نام خداوند مهربان، امروز درسومین روز برگزاری کارگاه های آموزشی مجددا توفیق پیداکردم در ادامه مباحث دو روز گذشته به معرفی و بررسی سبک هایی از هنر عکاسی بپردازم. البته همانطور که قبلا عرض کردم، اغلب سبک های هنری تنها به رشته عکاسی محدود نمی شود و بیشتر جنبشی در رشته های مختلف هنری هستند که بعضا در رشته هایی نمود بیشتری پیدا می کنند. این دو جنبشی که امروز به آن ها خواهیم پرداخت دو جنبش با رویکرد کاربردی کردن هنر هستند. جنبش هایی که پدیدآورندگان آن ها شعارشان بیرون کشیدن هنر از حیطه انزوا و احساسات فردی به رویکردهای اجتماعی است. لذا امروز با موضوع معرفی و مقایسه  تطبیقی دو سبک عکاسی پاپ آرت و عکاسی کنستراکتیویسم در خدمت شما استادان، دانشجویان و هنرجویان عزیز رشته عکاسی هستم. امیدوارم نتایج این بحث بتواند باعث ارتقاء سطح مهارت و آگاهی هایمان شود و نتیجه کاربردی آن شناخت بهتر و ثبت عکس هایی زیباتر برای و ارتباطی موثرتر باشد.

سبک عکاسی کنستراکتیویسم Constructivism

کنستراکتیویسم یک جنبش هنری در اوایل قرن بیستم است که در روسیه شکل گرفت. هنرمندان کنستراکتیویست با تأکید بر فرم، ساختار و معماری، تلاش کردند تا با نمایش دادن تصاویری ساده و شکل‌پذیر، احساس توجه به جزئیات و ساختار را به بیننده منتقل کنند.

آن‌ها از رنگ‌های ساده و فرم‌های هندسی در نمایش تصاویر استفاده می‌کردند. عکاسان کنستراکتیویست نیز با استفاده از فرم‌های هندسی و ساختارهای ساده، تلاش می‌کنند تا ساختار و فرم را در تصاویر خود نشان دهند. این جنبش به عنوان یکی از جنبش‌های پیشگام در هنر مدرن شناخته می‌شود.

سبک عکاسی پاپ آرت Pop Art

در دهه ۱۹۵۰ میلادی شکل گرفت و ابتدا در آمریکا شناخته شد. در این سبک عکاسی، از تصاویر و عکس‌های روزمره و معمولی استفاده می‌شود و آن‌ها را با تغییرات رنگی، فرمی و اندازه‌ای، به تصاویری با جذابیت بصری تبدیل می‌کنند.

عکاسی پاپ آرت

هدف این سبک عکاسی، بازتاب دادن فرهنگ جامعه و مخاطبان آن است. سبک عکاسی پاپ آرت، به عنوان یکی از جنبش‌های هنر پساحادثه شناخته می‌شود و تاثیرات بسیاری در هنر و فرهنگ جهانی داشته است.