شهادت امام جعفر صادق (ع) تسلیت باد

شهادت امام جعفر صادق

امام جعفر صادق (ع) فرزند امام محمد باقر و ششمین امام ما شیعیان است که در 17 ربیع الاول 83 هجری قمری در مدینه بدنیا آمد
و در 25 شوال 148 هجری قمری در سن 65 سالگی در مدینه به شهادت رسید.

امام جعفر صادق در دوران امامت خود به جهت آزادی عملی که بر اثر درگیری امویان و عباسیان به وجود آمد، توانست در حد وسیعی
به توسعه فکری مذهب تشیع بپردازد، به همین دلیل این امام بزرگوار را احیاگر آیین رسول گرامی اسلام و مذهب شیعه می دانند.

شهادت امام جعفر صادق تسلیت باد

ای ششمین ستاره تابناک امامت و ولایت

صادق آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم)!

نامت را با افتخار به دل‏ های غریبمان می‏سپاریم تا یادت آرام بخش سینه ‏های بی‏تابمان باشد.

شهادت امام جعفر صادق(ع)

ز غربتش چه بگویم که سینه ها خون است

برای صادق زهرا مدینه محزون است

دلم دوباره به یاد رئیس مذهب سوخت

که داغ غربت لیلی حدیث مجنون است

شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت

امام صادق (ع)

شهادت امام جعفر صادق

جعفر بن محمد معروف به امام جعفر صادق(ع) (۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان اثنی عشری بعد از پدرش امام باقر(ع) است.
او به مدت ۳۴ سال (۱۱۴ تا ۱۴۸ق) امامت شیعیان را بر عهده داشت که با خلافت پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملک
به بعد و دو خلیفه نخست عباسی سفاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود.

امام صادق(ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشت.

شهادت امام جعفر صادق

شمار شاگردان و راویان او را ۴۰۰۰ نفر دانسته‌اند. بیشتر روایات اهل بیت(ع)، از امام صادق(ع) است و از این‌رو مذهب شیعه امامی را
مذهب جعفری نیز می‌خوانند.

امام صادق(ع) در میان پیشوایان فقهی اهل سنت نیز جایگاه بالایی دارد.

شهادت امام جعفر صادق

ابوحنیفه و مالک بن انس از او روایت کرده‌اند. ابوحنیفه او را عالم‌ترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.
امام صادق با وجود ضعف حکومت اموی و درخواست شیعیان، برضد حکومت قیام نکرد. او درخواست‌های ابومسلم خراسانی و ابوسلمه
را برای برعهده‌گرفتن خلافت رد کرد.

امام صادق(ع) در قیام عمویش زید بن علی شرکت نکرد

شهادت امام جعفر صادق

و شیعیان را نیز از قیام پرهیز می‌داد؛ بااین‌همه روابط حسنه‌ای با حاکمان زمان خود نداشت. او به جهت فشارهای سیاسی حکومت‌های
اموی و عباسی از روش تقیه استفاده می‌کرد و به یارانش نیز چنین توصیه می‌کرد.

امام صادق(ع) به‌منظور ارتباط بیشتر با شیعیان، پاسخ به سؤالات شرعی آنها، دریافت وجوه شرعی و رسیدگی به مشکلات شیعیان،
سازمان وکالت را تشکیل داد.

فعالیت این سازمان در زمان امامان بعد گسترش پیدا کرد و در غیبت صغرا به اوج رسید. در زمان او فعالیت غالیان گسترش یافت.
وی با اندیشه غُلُوّ به شدت برخورد و غالیان را کافر و مشرک معرفی کرد.

در برخی منابع آمده است امام صادق(ع) به علت احضار حکومت، به عراق سفر کرده و به کربلا، نجف و کوفه رفته است.

شهادت امام جعفر صادق

وی قبر امام علی(ع) را که تا پیش از آن پنهان بود، به یارانش نشان داد. برخی از علماء شیعه معتقدند که امام صادق(ع) به دستور
منصور دوانیقی و بر اثر مسمومیت شهید شده است.

برطبق منابع روایی شیعه، وی امام کاظم(ع) را به عنوان امام بعد از خود به اصحابش شناسانده بود؛ اما به‌منظور حفظ جان وی،
پنج نفر، از جمله منصور خلیفه عباسی را وصی خود معرفی کرد.

پس از شهادت امام صادق(ع) فرقه‌های مختلفی در شیعه شکل گرفت

شهادت امام جعفر صادق

که اسماعیلیه، فَطَحیه و ناووسیه از آن جمله‌اند.

از هشتصد کتاب درباره امام صادق(ع) نام برده‌اند که کتاب‌های اخبار الصادق مع ابی حنیفه و اخبار الصادق مع المنصور از
محمد بن وهبان دبیلی (قرن ۴) از قدیمی‌ترین آنها است.

برخی دیگر از کتاب‌ها درباره امام صادق(ع) عبارت است از: زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع) نوشته سید جعفر شهیدی،
الامام الصادق(ع) و المذاهب الاربعة نوشته اسد حیدر، پیشوای صادق از سیدعلی خامنه‌ای و موسوعة الإمام الصادق،
تألیف باقر شریف قَرَشی.

شهادت امام جعفر صادق

شهادت امام صادق علیه السلام

امام صادق (علیه السلام) در سال ۱۴۸ قمری به دست عوامل منصور دوانقی مسموم شد و بر اثر آن، به شهادت رسید.
بیشتر مورخان و سیره‌نگاران شیعه، تاریخ شهادت آن حضرت را ۲۵ شوال می‌دانند.

وصی امام صادق علیه السلام

شهادت امام جعفر صادق

ابن شهر آشوب در مناقب از داود بن کثیر رقى، نقل کرده است که گفت: یکى از اعراب نزد ابو حمزه ثمالى آمد.
ابوحمزه از او پرسید: چه خبرى دارد؟ گفت: جعفر صادق علیه السلام از دنیا رفت. ابو حمزه فریاد بلندى کشید
و بى هوش افتاد. چون به حال آمد پرسید:

آیا به کسى وصیت کرده است؟

پاسخ داد: آرى به عبدالله و موسى (فرزندانش)، و به ابوجعفر منصور وصیت کرده است. پس ابو حمزه خندید و گفت:
سپاس خدایى را که ما را به هدایت رهنمون شد و بیان کرد براى ما از کبیر و راهنمایى کرد ما را بر صغیر و امرى عظیم را پوشیده داشت.
چون از منظور وى پرسش کردند گفت: مقصود بیان کرد عیوب کبیر(بزرگ) را و بر صغیر(کوچک) دلالت کرد و صغیر(موسى) را به اوصیا اضافه کرد
و او را از جمله آنان دانست و امر امامت را با وصیت به منصور نهان داشت، براى آن که اگر منصور از وصى پرسش کند به او گفته مى شود
وصى امام، تو هستى.

عبدالله، اگر چه بزرگترین فرزند امام صادق علیه السلام بود اما عیبى جسمانى داشت

پایش مانند فیل پهن بود و پنجه نداشت و دینش نیز ناقص بود و به احکام شریعت جاهل بود و اگر این نواقص را نمی داشت به او اکتفا می کرد.
پس از این تفسیر دانستم که حضرت موسی بن جعفر علیه السلام امام بر حق است و معرفی آن چند نفر به عنوان وصی تنها برای حفظ امام
بعدی از شرّ منصور و از روی مصلحت بوده است.

شیخ کلینی و شیخ طوسی و ابن شهر آشوب از ابو ایوب جوزی روایت کرده اند

که گفت: نیمه های شبی منصور دوانیقی مرا طلبید، به حضورش رفتم، دیدم روی صندلی نشسته و در کنارش شمعی روشن است و نامه ای
در دست دارد و می خواند، وقتی به او سلام کردم، آن نامه را به طرف من انداخت و گریه کرد و گفت این نامه محمد بن سلیمان (والی مدینه) است
که نوشته، جعفر بن محمد علیه السلام وفات نموده است، سپس سه بار گفت: انّا لله و انّا الیه راجعون. و گفت: کجا مانند جعفر علیه السلام یافت می شود؟

سپس گفت: برای محمد بن سلیمان بنویس که اگر به شخص معینی وصیت کرده، او را احضار کن و گردنش را بزن. بعد از چند روز جواب نامه رسید که پنچ نفر
را وصی خود قرار داده است. خلیفه (خود منصور) و محمد بن سلیمان والی مدینه و دو پسر خود عبدالله و موسی علیه السلام و حمیده مادر موسی علیه السلام.
چون منصور نامه را خواند گفت: این ها را نمی توان کشت.

علامه مجلسی گفته است که چون حضرت به علم امامت، می دانست که منصور چنین تصمیمی خواهد گرفت

آن افراد را به حسب ظاهر در وصیت شریک کرده بود که اول هم نام منصور را نوشته بود و در باطن امام موسی کاظم علیه السلام را به عنوان وصی انتخاب
نموده بود. و از این وصیت نیز اهل علم می دانستند که وصایت و امامت مخصوص آن حضرتست چنان چه از روایت ابو حمزه که گذشت معلوم گشت.

مدفن و مزار امام

شهادت امام جعفر صادق

بر طبق وصیت، امام را غسل دادند و کفن کردند. امام کاظم علیه السلام او را در لباس احرام و هم پارچه یا پیراهنی که یادگار جدش امام سجاد علیه السلام
بود پیچیده و محفوظ کرد. مراسم تشییع بی مانندی برای او انجام شد.

جنازه نه بر روی دوش ها که بر روی دست ها بود.

ابوهریره عجلی در مورد تشییع و دفنش در آن روزگار این ابیات را سرود:

شهادت امام جعفر صادق

مرکز آموزشهای هنری و سینمایی دارالفنون