ضبط صدای نمایشنامه خوانی

((كتيبه))

فتاده تخته سنگ آنسوي تر ، انگار كوهي بود

و ما اينسو نشسته ، خسته انبوهي

 زن و مرد و جوان و پير

 همه با يكديگر پيوسته ، ليك از پاي

و با

زنجير

اگر دل مي كشيدت سوي دلخواهي

به سويش مي توانستي خزيدن ، ليك تا آنجا كه رخصت بود

 تا زنجير

 ندانستيم

ندايي بود در روياي خوف و خستگيهامان

 و يا آوايي از جايي ، كجا ؟ هرگز نپرسيديم

 چنين مي گفت

 فتاده تخته سنگ آنسوي ، وز پيشينيان پيري

 بر او رازي نوشته است ، هركس طاق هر كس جفت

چنين مي گفت چندين بار

 صدا ، و آنگاه چون موجي كه بگريزد ز خود در خامشي مي خفت

 و ما چيزي نمي گفتيم

 و ما تا مدتي چيزي نمي گفتيم

پس از آن نيز تنها در نگه مان بود اگر گاهي

گروهي شك و پرسش ايستاده بود

 و ديگر

سيل و خستگي بود و فراموشي

و حتي در نگه مان نيز خاموشي

و تخته سنگ آن سو اوفتاده بود

شبي كه لعنت از مهتاب مي باريد

و پاهامان ورم مي كرد و مي خاريد

 يكي از ما كه زنجيرش كمي سنگينتر از ما بود ، لعنت كرد گوشش را

 و نالان گفت :‌ بايد رفت

 و ما با خستگي گفتيم

: لعنت بيش بادا گوشمان را چشممان را نيز

بايد رفت

 و رفتيم و خزان رفتيم تا جايي كه تخته سنگ آنجا بود

 يكي از ما كه زنجيرش رهاتر بود ، بالا رفت ، آنگه خواند

 كسي راز مرا داند

 كه از اينرو به آنرويم بگرداند

و ما با لذتي اين راز غبارآلود را مثل دعايي زير لب

تكرار مي كرديم

 و شب شط جليلي بود پر مهتاب

هلا ، يك … دو … سه …. ديگر پار

هلا ، يك … دو … سه …. ديگر پار

عرقريزان ، عزا ، دشنام ، گاهي گريه هم كرديم

هلا ، يك ، دو ، سه ، زينسان بارها بسيار

 چه سنگين بود اما سخت شيرين بود پيروزي

 و ما با آشناتر لذتي ،

هم خسته هم خوشحال

ز شوق و شور مالامال

يكي از ما كه زنجيرش سبكتر بود

 به جهد ما درودي گفت و بالا رفت

خط پوشيده را از خاك و گل بسترد و با خود خواند

 و ما بي تاب

لبش را با زبان تر كرد ما نيز آنچنان كرديم

و ساكت ماند

 نگاهي كرد سوي ما و ساكت ماند

دوباره خواند ، خيره ماند ، پنداري زبانش مرد

نگاهش را ربوده بود ناپيداي دوري ، ما خروشيديم

 بخوان !‌ او همچنان خاموش

براي ما بخوان ! خيره به ما ساكت نگا مي كرد

 پس از لختي

در اثنايي كه زنجيرش صدا مي كرد

فرود آمد ، گرفتيمش كه پنداري كه مي افتاد

نشانديمش

بدست ما و دست خويش لعنت كرد

 چه خواندي ، هان ؟

 مكيد آب دهانش را و گفت آرام

نوشته بود

همان

كسي راز مرا داند

كه از اينرو به آرويم بگرداند

نشستيم

و به مهتاب و شب روشن نگه كرديم

و شب شط عليلي بود

سینه ام دکان عطاری است

سینه ام دکان عطاری است

دردت چیست ؟

شمبلیله ، شمبلیله ، رازیانه ، شاهی و گیشنیز ، اهل آویشن ، نبیذ سرخ شورانگیز

سینه ام دکان عطاری است

دردت چیست ؟

تو ، تو اگر جسمت بهاران است ؟

 تو اگر جسمت بهاران است ؟

اما جان تو پاییز

عازم مسجد سلیمانی ولیکن می رسی تبریز

عاشقی تو

عاشقی تو

سینه ام دکان عطاری است

دردت چیست

من باری عاشق بی کس

من برای عاشق بی کس

برای عاشق بی چیز

راه رفتن  ، گریه کردن زیر باران می کنم تجویز

نازبوها

بوی نعناع

بوی یاس

پیرهن چاکی

درآمیدن لباس

سینه ام دکان عطاری است

دردت چیست

من برای دشمن عاشق

من برای دشمن عاشق

سنگ سرمه  ، سیب حوا ، صبر زرد و  نیش زنبور می کنم تجویز

سینه ام دکان عطاری است

سینه ام دکان عطاری است

دردت چیست ؟