ناگفته های جام جم مروری برتغییرات 3دهه آموزش صداوسیما
مروری بر شیوه های آموزش صداوسیما و همچنین ساختار حرفه ای آن، برای علاقمندان به این حوزه موضوع مهمی محسوب می شود. تلویزیون ملی ایران که امروزه بنام سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی شناخته می شود تاریخ پرفراز ونشیبی را پشت سرگذاشته است . در این خصوص تنها افرادی می توانند اظهار نظر صحیحی داشته باشند که دوره های مختلف مدیریتی در این سازمان را تجربه کرده باشند موضوع آموزش صداوسیما و انتقال تجارب استادان وپیشکسوتان به نوعی تاریخ شفاهی محسوب می شود.
ویدئویی از استاد محمد رضا پبلارام مدیر تصویربرداری ،تصویربردار،مدرس دانشگاه و عضو هیات علمی مرکز آموزش های هنری وسینمایی را در این بخش با شما به اشتراک می گذاریم. در این ویدئو استاد پیلارام را استاد محمد سعید خسروی مدرس تدوین فیلم و عضو هیات علمی دارالفنون که ایشان نیز از پیشکسوتان و تدوین گران بازنشسته صدا وسیما هستند همراهی می کنند .
پیدایش تلویزیون به همت بخش خصوصی
نخستین فرستنده تلویزیون ایران در ساعت ۵ بعد از ظهر جمعه ۱۱ مهر ۱۳۳۷ نخستین برنامه خود را پخش کرد. مراسم طبق وعده از ساعت ۵ آغاز شد. پخش پیام محمدرضا شاه که از کاخ اختصاصی خود قرائت شد به اضافه پخش فیلم مسافرت او به ژاپن، قرائت پیام نخستوزیر و صحبتهای وزیر پست و تلگراف و حبیبالله ثابت و پسرش ایرج (مدیرعامل تلویزیون) و پخش چند برنامه نمایشی و موسیقایی از دیگر برنامههای روز افتتاح تلویزیون بودند.
در آن روز حبیبالله ثابت در لابلای صحبتهای خود خطاب به مخاطبان تلویزیون گفت: «… و اما شما بینندگان و شنوندگان عزیز اگر وقتی قسمتی از برنامه را مطابق سلیقه خود نیافتید با در نظر گرفتن اشکالات و این نکته مهم که ذوق و سلیقهها مختلف است بر ما ببخشید. به علاوه از شما تمنا داریم که ما را در اجرای این خدمت یاری کنید و نه تنها معایب و نقایص را گوشزد فرمایید بلکه ما را از آنچه برای بهبود و تکمیل برنامهها به نظرتان میرسد کتباً یا شفاهاً برخوردار و قرین امتنان نمایید. ما برای اینگونه پیشنهادها جوائزی ترتیب خواهیم داد که در آینده به اطلاع شما خواهد رسید …»
پخش برنامههای تلویزیون ایران در واقع از فردای آن روز بهطور رسمی آغاز شد. برنامههای تلویزیون در نخستین روزها از ساعت ۶ عصر شروع میشد و تا ۱۰ شب ادامه داشت. در این چهار ساعت معمولاً هر روز ابتدا برنامههایی مخصوص خردسالان و کودکان و سپس برنامههای ورزشی، فیلم سینمایی، تدریس زبان، اخبار، و بحث روانشناسی پخش میشدند. تلویزیون ایران در ابتدا به صورت کاملاً خصوصی اداره و هزینههای آن از آگهیهای تبلیغاتی تأمین میشد. ایستگاه فرستنده تلویزیونی پس از یک سال فعالیت، برنامههای روزانه خود را در تهران به پنج ساعت افزایش داد و در سال ۱۳۴۰ فرستنده دیگری در آبادان و یک فرستنده تقویتی در اهواز تأسیس کرد.
سازمان رادیو تلویزیون ملی
در ۶ تیر ۱۳۴۶ مجلس شورای ملی لایحه دولت دربارهٔ تشکیل سازمان تلویزیون ملی ایران را – که پیشتر به تصویب مجلس شورای ملی رسیده و مجلس سنا در آن اصلاحاتی کرده بود – دوباره مورد بررسی قرار داد و به شرح زیر به تصویب رساند:
ماده واحده: برای تهیه و اجرای برنامهها و بهرهبرداری و اداره سایر امور تلویزیون ملی ایران در کشور سازمانی به نام سازمان تلویزیون ملی ایران وابسته به وزارت اطلاعات تشکیل میشود. سازمان تلویزیون ملی ایران دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی است و طبق اصول بازرگانی اداره میشود و مشمول مقررات قانون محاسبات عمومی و آییننامههای معاملات دولتی نبوده و تابع اساسنامه و آییننامههایی خواهد بود که طبق بند ۴ این قانون وضع میشود… درسال ۱۳۴۷ نخستین مراکز تولید و پخش رادیو و تلویزیون افتتاح میشوند و با توسعه شبکه مخابراتی و مایکروویو از سال ۱۳۴۸ تلویزیون ملی ایران توانست به تدریج مراکز تولید رادیو تلویزیونی را با ایستگاههای مختلف در سطح کشور مرتبط کند.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.