ایران ایستاده است

این‌چنین است که ایران ایستاده است

اگر تاریخ را نه فقط روایت رخدادها، بلکه آیینه‌ی روح یک ملت بدانیم، بی‌شک ایران یکی از کهن‌ترین و پربارترین فصل‌های این دفتر را رقم زده است.

استاد محمد مهدی تدین موغاری مدرس و مولف کتب عکاسی

از آن‌ روز که مادها سنگ بنای نخستین اتحاد فلات ایران را گذاشتند، تا زمانی که کوروش کبیر با منشور حقوق بشر، مرزهای شرافت انسانی را گسترش داد، این سرزمین همیشه صدایی برای دفاع از خویش داشته است.

ایران در هجوم اسکندر

در هجوم اسکندر، ایران ساکت نماند. از دل ویرانی، فرهنگ ایرانی در جان فاتح رخنه کرد و اسکندر، که آمده بود بجنگد، ناگزیر شد بخشی از آن شود.
در طوفان عرب، ایرانیان به جای خاموشی، دانش، شعر و اندیشه را با زبان تازه زنده کردند. فردوسی برخاست، شاهنامه را نوشت، و به زبان و هویت ایرانی روحی دوباره بخشید.

ایران در تهاجم مغول

در تهاجم مغول، سرزمینی که خاکستر شده بود، چند دهه بعد از نو از دل همان خاکستر، خواجه‌نصیرالدین طوسی برخاست، مراغه را به قطب علم بدل کرد، و فرهنگ ایرانی را در دل مغولان جا داد.
و آنگاه که استعمار نو پای به این خاک نهاد، ملت ایران مشروطه را فریاد زد، قانون نوشت، مدرس و ستارخان آورد، و بار دیگر نشان داد که تسلیم، در قاموس این ملت نیست.

در هر برهه، در هر بحران، از دل همین مردم، دستی برخاسته است؛ گاهی با قلم، گاهی با شمشیر، گاهی با کلام، و گاهی تنها با ایستادگی.

اما این ایستادگی، هرگز بی‌نام و نشان نبوده است.

در دل این سرزمین، سرداران غیوری برخاسته‌اند که نامشان بر بلندای تاریخ می‌درخشد.
از آریوبرزن که راه اسکندر را بست، تا شهید باکری، همت، فلاحی، صیاد، طهرانی‌مقدم و هزاران سربازی که نه برای نام، که برای ایران، جان‌فشانی کردند.
آنان که شب‌های سرد سنگر را به شوق طلوع وطن تاب آوردند، آنان که گلوله‌ها را سپر شدند تا حتی یک وجب از خاک این سرزمین، زیر پای بیگانه نرود.

این‌چنین است که ایران ایستاده است.
با بازوان زحمتکش کشاورزان، با قلم اندیشمندان، با دل مادران شهید، و با خون پاک سربازان وطن‌پرست.

ایران با قدرت ایستاده است

آن‌چه تاریخ ایران می‌گوید این است:

ایران، ممکن است زخمی شود، خم شود، اما هرگز شکسته نمی‌شود.
زیرا پشت این خاک، صدها نسل ایستاده‌اند که یاد گرفته‌اند چگونه از ویرانی، تمدن بسازند.

و این‌گونه است که امروز، هر تهدیدی، پژواکی است از آزمونی تکرارشده؛ و ایران، بار دیگر خواهد ایستاد.
چرا که ایران، فقط یک کشور نیست؛ ایران، استمرار یک ایمان تاریخی به شرافت، دانایی و ایستادگی است.

و تاریخ گواه است:

ما جنگ‌طلب نیستیم، اما در برابر هر جنگی، پیروز میدان خواهیم بود.
این سرزمین، خانه‌ی ماست.
و خانه را نه می‌فروشند، نه وا می‌گذارند؛
ما ملت استقامتیم ؛ دل‌هایمان لبریز از مهر، اما در برابر ظلم، فولاد اراده‌ایم. ما جنگ را آغاز نمی‌کنیم، اما اگر آتشش به خانه‌مان برسد، شعله‌ای می‌شویم که متجاوز را می‌سوزاند.

ایران با اتحاد و همبستگی دشمن را نابود می کند

دست در دست هم، با صدای واحد و قلبی واحد، می‌گوییم:

با ما در نیفت، که فرزندان این خاک، وارثان سربلندی‌اند

ایران، سرزمینی است که در آن، شرافت میراث است، صلح فضیلت است، و اتحاد، خنجرِ کندکننده‌ی هر هجومی. این خاک، با همه‌ی زیبایی‌هایش، خانه‌ی ماست؛ و خانه را نه می‌فروشند، نه وا می‌گذارند؛
اگر ایستادن لازم باشد، تا آخرین نفس، خواهیم ایستاد.